مقدار بتن استفاده شده در کشور و همچنین در سراسر جهان به طور قابل توجهی از مقدار سایر مصالح ساختمانی بیشتر است. امروزه این ماده محبوبترین مصالح مورد استفاده در محیطهای مختلف از جمله محیطهای خورنده با تأثیر دماهای بالا یا پایین، نمک، اسید در خاک، هوا یا آب میباشد. این شرایط میتواند باعث جداشدگی و تبخیر زیاد آب در بتن شود که تأثیر قابل توجهی بر یکنواختی و کارایی بتن در طول حمل و نقل و سخت شدن آن در محل ساخت دارد. در این حالت، اگر دما افزایش یابد و از حد مجاز فراتر رود، آب به شدت تبخیر میشود که منجر به تشکیل تعداد زیادی حفره خالی میگردد. در نتیجه، چگالی و مقاومت بتن کاهش مییابد. در چنین شرایطی، سیمان به اندازه کافی هیدراته نمیشود، ساختار متخلخل بتن آسیب میبیند و پوستههایی روی سطح آن ایجاد میشود. هیدراتاسیون سیمان عنصر کلیدی برای تولید بتن با کیفیت بالا در اقلیم خشک و گرم است [4÷7]. اقلیم خشک و گرم باعث تبخیر قابل توجه آب (یعنی از دست دادن آب) بتن در حین گیرش آن میشود که میتواند منجر به تشکیل ترکها و سایر تغییر شکلهای بتن گردد [1÷5]. به طور تجربی ثابت شده است که بتن بدون افزودنیها از یکنواختی قابل توجه کمتری برخوردار است.
تأثیر دمای بالا در طول فرآیند سخت شدن، در روزهای اول مقاومت بالایی به بتن میدهد، اما سپس این وضعیت به عکس تغییر میکند. نمونههایی که در دمای معمولی تولید شدهاند، مقاومت بالاتری دارند. در بازهای از دماهای پایینتر، یک مقدار بهینه وجود دارد که بتن در آن بیشترین مقاومت را دارد. این امر احتمال جمعشدگی پلاستیکی و تشکیل ترکها را افزایش میدهد. تبخیر آب از سطح بتن میتواند با پوشاندن برخی مواد جلوگیری شود، اما لازم است از از دست رفتن رطوبت در طول گیرش و حمل بتن به محل ساختوساز جلوگیری شود [8÷11].
استفاده از افزودنیها در تولید بتن میتواند این مشکلات را حل کند. این کار نه تنها به صرفهجویی در مصرف سیمان کمک میکند، بلکه از تأثیرات منفی دمای بالا جلوگیری کرده و خواص عملکردی مخلوط بتن را در طول حمل و نقل، گیرش و سخت شدن حفظ میکند [۱۳÷۲۲]. علاوه بر این، لازم است تأثیر حمل و نقل، شرایط تولید و افزودنیها بر خواص مقاومتی بتن سخت شده روشن شود. (به همین علل تولید بتن در یزد باید با مطمئن ترین کیفیت ممکن انجام شود.)
Olga Selezneva and Pavel Shustov
Published under licence by IOP Publishing Ltd
دیدگاه خود را بنویسید